Mübarek yüzü yüzlerin en temizi idi. Bir şeyi istemedi mi derhal yüzünde memnuniyetsizlik eseri görülür, bir şeyi beğenince de memnuniyeti hissedilirdi.Lüzumsuz söz söylemezdi.Her sözü hikmet ve nasihat idi.Herkesin aklına ve idrakine göre söz söylerdi.Güler yüzlü, tatlı sözlü idi.Sohbetinin tadına doymak mümkün değildi.
Gülmesi tebessüm idi.Onunla sohbet eden kimse can u gönülden aşık olurdu.
Akrabasına itine eder, fakat dinen onlardan ileri derecede olanlara daha fazla değer verirdi.Hizmetkarlarına pek hoş tutardı.Kendisi ne yer ve ne giyerse onlara da onu yedirir ve giydirirdi.
İnsanların yıkık kalplerini yapmaya, gönüllerini hoş etmeye düşkündü.Üzgünleri teselli etme fırsatını gözler, onları incitmez, küçük büyük ashabını arar sorardı.
İster tanınan, isterse sıradan bir insan olsun, hepsini birbirine gözettirir, müsavi tutardı. Fakir , zengin ayırt etmeden kim davet ederse etsin icabet ederdi.Karşılaştığı insana ilk selam veren o olurdu.Hususi olarak çocukların yanına gider, onlara da selam verirdi.
Öfkeden bütün gücüyle sakınır, şayet öfkelenirse üzerinden atmak için namaza başlar, Allah'ı tenzih ederdi.Öfkelendiği zaman ayakta olduğu zaman oturur, oturuyorsa yan tarafına uzanır, öfkeli iken bir harekette bulunmaktan sakınır, kendine hakim olurdu.
Muhammed Hani/Adab
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder